Upcoming Meetings
Gentle Teaching Network Meeting
4th Wednesday of Every Month
Time: 11am CST
Passcode: 934065
Questions? Contact Tracy Mauk: TracyM@eitas.org
Zowel in de opvoeding van kinderen als in de hulpverlening aan volwassenen ligt het accent vaak op het aanleren en ontwikkelen van vaardigheden en het de ander leren zich goed te gedragen. Als er sprake is van gedrag waar de omgeving hinder van heeft, wordt hier vaak beheersmatig op gereageerd en ligt de focus op het willen veranderen van het ongewenste gedrag.
Bij Gentle Teaching ligt het accent niet op het ontwikkelen van practische vaardigheden of het afleren van ‘ongewenst gedrag’, maar op het ontwikkelen van onvoorwaardelijke relaties. Als de relatie met een kind of een volwassene met een beperking of aandoening goed en onvoorwaardelijk is, kunnen we hem op een veilige en liefdevolle manier helpen problemen op te lossen zonder dat dat voor hemzelf of de omgeving schadelijk is.
Op deze website kunt u meer lezen over waarom we voor deze benadering kiezen en op welke wijze we er in de opvoeding en de hulpverlening mee werken.
In de jaren 80 van de de vorige eeuw is Gentle Teaching ontwikkeld als een methodiek om mensen met een verstandelijke beperking en ernstig ‘probleemgedrag’ te begeleiden zonder straffen of belonen en zonder de nadruk te leggen op het gedrag dat als problematisch ervaren werd. In de loop der jaren heeft Gentle Teaching zich ontwikkeld tot een bredere manier van begeleiden van mensen die zich om wat voor reden dan ook niet verbonden (kunnen) voelen met anderen; in elk geval niet op spannende en emotionele momenten.
Ieder mens verlangt naar een relatie waarin hij zich veilig, geliefd, liefdevol en verbonden voelt. Deze relatie noemen we in gentle teaching ‘companionship’. Hoewel ieder mens naar een dergelijke relatie verlangt, zijn er veel mensen met bijzondere kwetsbaarheden die zich niet veilig, geliefd, liefdevol en verbonden voelen met anderen. Voor hen is het belangrijk dat we hen nadrukkelijk leren zich voor companionship open te stellen. We doen dit om een aantal goede redenen.
De eerste en meest belangrijke reden is dat we van mening zijn dat iedereen er recht op heeft zich veilig en geliefd te voelen. Als iemand deze gevoelens niet ervaart in de relatie met de hulpverlener, zullen we daar dus mee beginnen.
De tweede reden is dat deze relatie nodig is om iemand daadwerkelijk te kunnen ondersteunen als hij zich emotioneel of psychisch niet goed voelt. Als we hem dan niet kunnen bereiken, kan hij zich verliezen in zijn stress en dit uiten met gedrag waar mee hij zichzelf of anderen schaadt.
De derde reden is dat we weten dat veel gedrag dat door de omgeving als ongewenst wordt gezien, veroorzaakt wordt door angst en onzekerheid. Companionship maakt het mogelijk om deze angst en onzekerheid te verminderen en daarmee ‘ongewenst’ gedrag te voorkomen.
De vierde, maar even belangrijke, reden is dat het voor hulpverleners veel prettiger is om vanuit een liefdevolle relatie met mensen te werken, dan dat op een beheersmatige wijze geprobeerd moet worden het gedrag van iemand in goede banen te leiden.